Iets om nooit meer te vergeten
Door: Kay Koster
Blijf op de hoogte en volg Kay
04 Februari 2013 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal.
Zoals altijd heb ik jullie beloofd om jullie op de hoogte te houden van alles dus nu kom ik weer met een heel verhaal! Bij mijn laatste reisverhaal vertelde ik dat ik een geweldige stage week had gehad maar ook zaterdag op trip ging. Die trip was echt geweldig maar eerst hou ik jullie nog even in spanning want we hebben nog de vrijdag.
Vrijdag waren Anouk en ik vrij en wilde even van alles gaan regelen voor ons verblijfsvergunning we dachten dat doen we even nou fout gedacht. We moesten 150 amerikaanse dollars pinnen (voor dat visum) en omdat te storten moesten we bij een andere bank zijn zodat we naar de vreemdelingen politie konden gaan en daar onze formulieren in konden gaan leveren. Een heel gedoe dus en alles zit natuurlijk niet vlak bij elkaar of in dezelfde bank maar nee echt weer een stuk lopen. We gingen eerst naar de nationale bank om daar die dollars te pinnen en na 20 minuten in de rij te staan kwamen bij een loket volgens die man moesten we toestemming vragen om te pinnen aan de informatie balie. Lichtelijk begon ik daar al mijn geduld te verliezen want ik dacht ik kan toch wel gewoon pinnen als ik wil pinnen? Uiteindelijk gingen Anouk en ik netjes uit de rij en moesten we een kaartje trekken bij de informatie balie: 336! Dat meen je niet dachten we?! We baalden natuurlijk als een stekker maar we bleven rustig we hadden gelukkig toch geen haast. Gelukkig kwam er na 10 minuten een man naar ons toe die ons wilde uitleggen dat we geen toestemming nodig hadden en gewoon konden pinnen wij natuurlijk hartstikke blij en mochten direct naar een loket toe zonder in de rij te staan. Eindelijk hadden we die 150 dollar en nu nog naar de andere bank brengen. We liepen naar de bank en intussen was het al half 1 en om half 2 zou die dicht gaan. Een maal bij die bank aangekomen zei de bewaker dat ze dicht zouden gaan. Anouk en vol verbazing van het was toch half 2?! Maar die Surinamers hier bepalen hier hun eigen tijd om te gaan werken. Daar ging ons hele plan! Dus die verblijfsvergunning ging even niet door dus zijn we maar wat foto's gaan maken van de omgeving. Die avond hebben we met alle studenten van het ziekenhuis een partybus geregeld. Heel veel studenten zouden die zaterdag vertrekken en wilde dat graag! Om 23:00 gingen we met ze alle die bus in en dat tourtje duurde dan een uur. De muziek ging aan en de drank was aanwezig en zo we reden door de stad met zo'n partybus. Het is een soort dubbeldecker en je danst op de boven verdieping. Wel echt een ervaring om mee te maken en een keer te doen. Ik heb echt onwijs gelachen want om je drankje,dansbewegingen en ondertussen je evenwicht te bewaren in een rijdende bus is een hele kunst.
En nu komen we dan aan bij het verhaal van onze aller eerste trip!
Zaterdagochtend werden we wakker om 06:45 we hadden onze tassen al gepakt en nadat we klaar waren gingen we lopen richting het vat (restaurantje) wat onze verzamelplek was. De bus kwam om 07:45 wat uiteindelijk half 9 werd maar daar zaten we dan in een klein busje met bagage achter in gepropt en reden we 2 uur richting de boot waar we nog gingen varen naar het laatste stukje van Suriname GALIBI. Het weer zat niet echt mee het is namelijk regen periode hier dus het was wel even spannend. Een maal in die boot met al onze bagage erin was het 2 uur varen over de surinaamse rivier. Anouk en ik hadden niet echt gerekend op keiharde regen maar dat was er natuurlijk wel klets nat kwamen we er na die boot tocht vanaf. Anouk en ik waren helemaal gesloopt maar we waren nog niet klaar. We moesten al die bagage slepen over het strand naar ons huisje ongeveer 10 minuten lopen en daar nog onze hangmatten ophangen. Hoe ik mijn ogen open heb kunnen houden is mij nog een raadsel! Na alle bagage te hebben uitgepakt,hangmatten opgehangen te hebben kregen we een stuk cake en na die cake gingen we lopen langs het strand om een rondleiding te krijgen. Anouk en ik hadden intussen droge kleren aangetrokken en liepen achter de groep aan. De reisleider was ontzettend aardig maar wat die allemaal heeft verteld heb ik niet heel erg naar geluisterd moet ik jullie eerlijk toegeven. Waar ik wel met grote oren naar heb geluisterd was dat we naar de schildpadden gingen in de nacht! Toen we weer terug liepen na de rondleiding en veel foto's hadden gemaakt had onze kokkin heerlijk gekookt. Pom,kouseband,rijst en kip ik heb echt mijn surinaamse maaltijd naar binnen lopen schrokken. Het was echt super lekker! Daarna kwam de drank op tafel Anouk en ik kwamen er achter dat als we de schildpadden wilde zien met de boot naar een ander stukje land moesten gaan. Ik hoop dat jullie begrijpen dat we flink wat shotjes achter over hadden gegooit om wat moed in te zamelen. Na veel gegiechel en vuilniszakken hadden we een regenpak gemaakt het zag er allemaal super sexy uit maar dat kon ons niet schelen wij waren veilig op de boot. We gingen laat in de avond varen naar dat stukje land toe om schildpadden te spotten. Van onze reisleider moesten we heel erg stil zijn en na een uur te hebben gezocht en gewacht hadden we er uiteindelijk 1 gezien. Ik heb werkelijk alles gezien hoe ze eitjes legde, hoe groot ze was en hoe ze weer terug de zee in ging. Ontzettend bijzonder om mee te maken en wat een ervaring! Het vrouwtje was wel 250 kilo en legde 180 pingpong eitjes. Wat een ongelofelijk groot beest maar ontzettend mooi. Eenmaal weer over het strand gelopen kwamen we er nog 3 tegen maar dat proces gaat echt op ze schildpads. Totaal geen haast en erg langzaam en na die lange dag en die 3 uur naar een schildpad te hebben gekeken had ik het toch wel erg koud met die wind,regen en vermoeidheid. Toen we weer terug waren bij ons huisje zijn Anouk en ik ons gaan omkleden en zijn we in de hangmat gestapt. Super eng en geen oog dicht gedaan maar wel leuk om een keer te doen. Ik denk dat je er gewoon heel erg aan moet wennen. De volgende dag had onze kokkin pannenkoeken gebakken met broodjes en lekker beleg. Na het ontbijt zijn we naar een soort dierentuin of hoe je het ook kan noemen (het zag er niet echt goed uit) gegaan. Ik ben op de foto geweest met aapjes want daar keek ik nog het meest naar uit! Echt geweldige beesten! Toen we weer terug kwamen zijn we de boot in gegaan met onze bagage en gingen we weer naar de boot toe in hetzelfde weer met de busreis er bij. Anouk en ik kwamen vermoeid maar gelukkig aan. Wat een geweldig top weekend hadden we gehad! Aapjes, schildpadden en andere beesten gezien! Heerlijk gegeten en geslapen in de hangmat. Dit weekend ging echt de geschiedenis in! Vol ervaringen en met een grote glimlach op ons gezicht gingen we slapen en konden we een week vol stage er tegen aan!
Dikke kus & lobi
Kay
p.s zodra ik terug ben ga ik alle vuilnismannen in Nederland heel erg bedanken. Die mensen op dat land kunnen een troep maken dat willen jullie niet weten werkelijk alles kan je halen daar en daar bedoel ik mee echt alles! Zo'n zonde van dat prachtigem tropische land! Dus lieve vuilnismannen van Nederland BEDANKT! X
Zoals altijd heb ik jullie beloofd om jullie op de hoogte te houden van alles dus nu kom ik weer met een heel verhaal! Bij mijn laatste reisverhaal vertelde ik dat ik een geweldige stage week had gehad maar ook zaterdag op trip ging. Die trip was echt geweldig maar eerst hou ik jullie nog even in spanning want we hebben nog de vrijdag.
Vrijdag waren Anouk en ik vrij en wilde even van alles gaan regelen voor ons verblijfsvergunning we dachten dat doen we even nou fout gedacht. We moesten 150 amerikaanse dollars pinnen (voor dat visum) en omdat te storten moesten we bij een andere bank zijn zodat we naar de vreemdelingen politie konden gaan en daar onze formulieren in konden gaan leveren. Een heel gedoe dus en alles zit natuurlijk niet vlak bij elkaar of in dezelfde bank maar nee echt weer een stuk lopen. We gingen eerst naar de nationale bank om daar die dollars te pinnen en na 20 minuten in de rij te staan kwamen bij een loket volgens die man moesten we toestemming vragen om te pinnen aan de informatie balie. Lichtelijk begon ik daar al mijn geduld te verliezen want ik dacht ik kan toch wel gewoon pinnen als ik wil pinnen? Uiteindelijk gingen Anouk en ik netjes uit de rij en moesten we een kaartje trekken bij de informatie balie: 336! Dat meen je niet dachten we?! We baalden natuurlijk als een stekker maar we bleven rustig we hadden gelukkig toch geen haast. Gelukkig kwam er na 10 minuten een man naar ons toe die ons wilde uitleggen dat we geen toestemming nodig hadden en gewoon konden pinnen wij natuurlijk hartstikke blij en mochten direct naar een loket toe zonder in de rij te staan. Eindelijk hadden we die 150 dollar en nu nog naar de andere bank brengen. We liepen naar de bank en intussen was het al half 1 en om half 2 zou die dicht gaan. Een maal bij die bank aangekomen zei de bewaker dat ze dicht zouden gaan. Anouk en vol verbazing van het was toch half 2?! Maar die Surinamers hier bepalen hier hun eigen tijd om te gaan werken. Daar ging ons hele plan! Dus die verblijfsvergunning ging even niet door dus zijn we maar wat foto's gaan maken van de omgeving. Die avond hebben we met alle studenten van het ziekenhuis een partybus geregeld. Heel veel studenten zouden die zaterdag vertrekken en wilde dat graag! Om 23:00 gingen we met ze alle die bus in en dat tourtje duurde dan een uur. De muziek ging aan en de drank was aanwezig en zo we reden door de stad met zo'n partybus. Het is een soort dubbeldecker en je danst op de boven verdieping. Wel echt een ervaring om mee te maken en een keer te doen. Ik heb echt onwijs gelachen want om je drankje,dansbewegingen en ondertussen je evenwicht te bewaren in een rijdende bus is een hele kunst.
En nu komen we dan aan bij het verhaal van onze aller eerste trip!
Zaterdagochtend werden we wakker om 06:45 we hadden onze tassen al gepakt en nadat we klaar waren gingen we lopen richting het vat (restaurantje) wat onze verzamelplek was. De bus kwam om 07:45 wat uiteindelijk half 9 werd maar daar zaten we dan in een klein busje met bagage achter in gepropt en reden we 2 uur richting de boot waar we nog gingen varen naar het laatste stukje van Suriname GALIBI. Het weer zat niet echt mee het is namelijk regen periode hier dus het was wel even spannend. Een maal in die boot met al onze bagage erin was het 2 uur varen over de surinaamse rivier. Anouk en ik hadden niet echt gerekend op keiharde regen maar dat was er natuurlijk wel klets nat kwamen we er na die boot tocht vanaf. Anouk en ik waren helemaal gesloopt maar we waren nog niet klaar. We moesten al die bagage slepen over het strand naar ons huisje ongeveer 10 minuten lopen en daar nog onze hangmatten ophangen. Hoe ik mijn ogen open heb kunnen houden is mij nog een raadsel! Na alle bagage te hebben uitgepakt,hangmatten opgehangen te hebben kregen we een stuk cake en na die cake gingen we lopen langs het strand om een rondleiding te krijgen. Anouk en ik hadden intussen droge kleren aangetrokken en liepen achter de groep aan. De reisleider was ontzettend aardig maar wat die allemaal heeft verteld heb ik niet heel erg naar geluisterd moet ik jullie eerlijk toegeven. Waar ik wel met grote oren naar heb geluisterd was dat we naar de schildpadden gingen in de nacht! Toen we weer terug liepen na de rondleiding en veel foto's hadden gemaakt had onze kokkin heerlijk gekookt. Pom,kouseband,rijst en kip ik heb echt mijn surinaamse maaltijd naar binnen lopen schrokken. Het was echt super lekker! Daarna kwam de drank op tafel Anouk en ik kwamen er achter dat als we de schildpadden wilde zien met de boot naar een ander stukje land moesten gaan. Ik hoop dat jullie begrijpen dat we flink wat shotjes achter over hadden gegooit om wat moed in te zamelen. Na veel gegiechel en vuilniszakken hadden we een regenpak gemaakt het zag er allemaal super sexy uit maar dat kon ons niet schelen wij waren veilig op de boot. We gingen laat in de avond varen naar dat stukje land toe om schildpadden te spotten. Van onze reisleider moesten we heel erg stil zijn en na een uur te hebben gezocht en gewacht hadden we er uiteindelijk 1 gezien. Ik heb werkelijk alles gezien hoe ze eitjes legde, hoe groot ze was en hoe ze weer terug de zee in ging. Ontzettend bijzonder om mee te maken en wat een ervaring! Het vrouwtje was wel 250 kilo en legde 180 pingpong eitjes. Wat een ongelofelijk groot beest maar ontzettend mooi. Eenmaal weer over het strand gelopen kwamen we er nog 3 tegen maar dat proces gaat echt op ze schildpads. Totaal geen haast en erg langzaam en na die lange dag en die 3 uur naar een schildpad te hebben gekeken had ik het toch wel erg koud met die wind,regen en vermoeidheid. Toen we weer terug waren bij ons huisje zijn Anouk en ik ons gaan omkleden en zijn we in de hangmat gestapt. Super eng en geen oog dicht gedaan maar wel leuk om een keer te doen. Ik denk dat je er gewoon heel erg aan moet wennen. De volgende dag had onze kokkin pannenkoeken gebakken met broodjes en lekker beleg. Na het ontbijt zijn we naar een soort dierentuin of hoe je het ook kan noemen (het zag er niet echt goed uit) gegaan. Ik ben op de foto geweest met aapjes want daar keek ik nog het meest naar uit! Echt geweldige beesten! Toen we weer terug kwamen zijn we de boot in gegaan met onze bagage en gingen we weer naar de boot toe in hetzelfde weer met de busreis er bij. Anouk en ik kwamen vermoeid maar gelukkig aan. Wat een geweldig top weekend hadden we gehad! Aapjes, schildpadden en andere beesten gezien! Heerlijk gegeten en geslapen in de hangmat. Dit weekend ging echt de geschiedenis in! Vol ervaringen en met een grote glimlach op ons gezicht gingen we slapen en konden we een week vol stage er tegen aan!
Dikke kus & lobi
Kay
p.s zodra ik terug ben ga ik alle vuilnismannen in Nederland heel erg bedanken. Die mensen op dat land kunnen een troep maken dat willen jullie niet weten werkelijk alles kan je halen daar en daar bedoel ik mee echt alles! Zo'n zonde van dat prachtigem tropische land! Dus lieve vuilnismannen van Nederland BEDANKT! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
